251. Tünel

.

Mevsimler bitiyor. Türler var ve yok. Köprüler görüyor seni, görecek. Üçüncü, dördüncü. Tünellerin ucundaki yalnızlık çağıracak. Tünellerin içinde, herkesin sigara içtiği o yerde; işçiler, madenciler, öğrenciler, memurlar var güçleriyle çürümüşlüğe haykırıyorlar ve var güçleriyle işlerine sarılıyorlar. Çalışırken haykırmak ne güzel! Çalışırken köprüler görmek. Mevsimleri bitirmek. Tünelin ucundaki yalnızlığa dek!

.

250. Ankara - İstanbul

.

Dağ, köy, kent, sınır fark etmiyor. Kışla, okul, ev, sokak. Dün, bugün, yarın. Otobüs durakları, iş çıkışları, meydanlar, mitingler. Tershaneler, inşaatlar, madenler. Öğrenciyiz,  doktoruz, turistiz. Kaybolmuş karakterlerimizin gövdesizliğindeyiz. İnsanlıktan istifa ettik. Ölüyoruz. 

.