274. Ayna

.

5 yaşındaki Ümran'ın alnından sızan kan önüne kattı bütün insanlığı.

.


273. Kömüre Öfke

.

Kendimi suçluyorum. Heveslerini ne çok kırdım. Ben senin güvenli limanındım. Oysa seni, ben yağmaladım. Seni kendimden ayırdım, dağıttım uzaklara. Şimdi kendimi bile toplayamıyorum. Sen kömüre karıştın.

.


272. Kömür Yangını

.

Kaç bahar geldi, geçiyor. Yüreklerde kömür yangını. Havalar daha da ısınacak. Araya günü birlik gelip giden misafirler gibi yağmurlar alacağız. Kavun, karpuz sezonu açılacak. Bir de akrabalarımızın düğün seremonileri. Bazılarına özenle hazırlanacağız bazılarına ise katıl(a)mayıp uzaktan resimlerine bakacağız. Her düğün sonunda olduğu gibi yeni anıların yorgunluğuyla başbaşa, bir yalnızlığın hüznünü tadacağız. Oğlu kızı evlenenler onun odasını boşaltacak. Aileden ayrılanlar her zaman kanatlarını evine yöneltmek isteyecek. Gazetelerde yoğurdun faydaları, klimanın zararları anlatılacak. Çay demleyeceğiz, pazar kahvaltılarına davet edileceğiz. Yeni eşyalarımız olacak. Belki yeni arkadaşlıklarla gelecek yeni alışkanlıklar. Kömür yangını geçmeyecek. 

.


271. Plan

.

Kimse anlatmıyor eşyanın tabiatını, suyun ruhunu. Bize uzun mesai saatlerinin ardından planlanmamış burukluklar kalıyor. 

.