.
Hiç ağlamadı madenci derin kuyularda, yer üstündeki masabaşılar kadar. Gülümsesin diye çocuklarının ışığı. Her göçük sonrası kucakladı toprağı, nefesi. Karanlığını göstermek istemediğinden saklandı günlerce. Bulunduğunda zaten çok uzaklardaydı anısı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder