145. Hürrem

.

Durağa gelip yanımdaki boşluğa ilişiverdi, cebindekini çıkarıp "Dün akşam yazdım" dedi ve okumaya başladı:

"Çiçeğim. Hanımım. Gül hatmim." araya girmek zorunda kaldım. 

"Durun, durun buna benzer bir şiiri bizim Kanuni, Hürrem'ine yazmıştı." 

"İyi ama ben Hürrem'i görmedim ki" dedi.

Haklıydı. 

.