.
Ona dokunacağım diye ödüm kopuyor. O aklıma gelince kötü olaylar sıralıyorum gözlerimin önüne. Depremler sıralıyorum, ambulans içinde yaşama döndürme çabaları sıralıyorum, en çok ölümü düşünüyorum. Yine yok! Bütün neşesi ölümü bile unutturuyor. Onu yanımda düşlüyorum gece aniden uyanınca. Bir sığınma oluyor boynuma doğru, öpüyor sessiz bir merakla. Sanki hangi renge boyandığımı görüyor.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder