.
Bir oğlum oldu, adını Toprak koydum. Olgunluğunu düşündüm babamın. Yas tutarken bile eğilmediğini. Yas! Hep bunun yüzünden. Hep aynı düzlemde bir yaşam. Benim olgunluğa gereksinimim kalmadı. Babam değilim artık. Virgül gibiyim kendime, sonsuz! Oğlumun noktalarını bekliyorum, beni içime kapatsın diye.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder