011. Başlıyor Yine!

.

Soğuk demirin vuruşu, gecenin en ayaz olduğu ve hatta kendini sessize aldığı o yerde.
Ölüm korkusu zalimliğince kör. Ah! Başlıyor. Süzülerek alnımdan.
Başlıyor yıldızların altında kalmak gibi diri'lerin  peşinde koşan ağıt denizi.
Göğüs göğüse açılmış çiçeklerimizin kökünden patlaması. 
Dünyanın bütün dillerinde bağırıyor: "Yeter Yeter Yeter"
Durmaksızın yanıyor etim. Başlıyor yılgın mesai, kaybettiğim yarınım, bulduğum çürümüş tohum.
Hem korkuyorum hem korkmuyorum.

Bir rahmin içine düşürülüp unutuldum.

.