014. Bu Mektup Sana!

.

Bu dışlamacı yanın yok mu? Hep o kaybettiriyor SANA... Nereden nasıl bulaştı, aramıza sızdı, kanına girdiyse yıllardır yıllardır ötekimizi göstermeyecek bir bahane ile karşılıyorsun diğerini. Renkler, sesler, harfler hatta hayaller. Yapma! Ayıptır her şeyden önce. Yalnız "ben" diyerek yaşayamazsın bu coğrafyada. Yalnız "sen" diye yaşanmayacağının da farkındasın. Kimsenin kimseden üstün yanı olmadı hiç. Ortak akılla yürürüz, ortak ülkü ile gelişiriz, ortak vicdan ile tutarız pürüzlü ellerimizden.

Birbirimizi duymamak için sebepler çoğaltmanın anlamı yok. Evet bir anlamı var, düşmanlığın zehirli bahçesine kapı açar. Farklılıklarımızı kabul etmemenin anlamı yok. Evet bir anlamı var, bizim dışımızda gelişen dünyaların zenginliklerine perde çeker. Hamasi duygularla yalnızlaştırılmaya izin verme. Kaybettiğinin farkına varamıyorsun. Boğulurken öldüğünün farkına varamıyorsun.  

Sağduyunu, iradenin vitrinine koy.

Yine kendini en sevdiğin yerden eleştir. Lütfen!