022. Yarın Gitti!

.

Gerçekliğimi yitiriyorum bu kentte. Aynadan birbirine yansıyan ve sonsuzluğa akan bir görüntünün içindeyim. Kendime dokunamıyorum. Kendimi duyamıyorum. Canım nereden ne kadar acıyor?

Sözcüklerim zayıfladı. Zaman yetim tükendi. Artık şimdi var, sonra yok. Geçmiş var, gelecek yok. Bugün varsa mecbur kaldığım nefeslerim için var ama yarın seninle beraber hiç dönmeyeceklerin yanında gitti. 

.