024. Parmaklarım Acıyor

.

Sabah 6. Her gün erken uyanırım. Karım ve çocuklar uyurken. Sessiz adımlarla banyoya giderim. Sessiz duşlar alırım. Sessiz gömlekler pantolonlar giyerim üzerime. Horozlar sessiz ötmez. Evden çıkarken parmaklarım acır. Bir gün öncesinin yorgunluğu dinmemiştir ama her gün erken uyanırım; karımı ve çocuklarımı uyanmasınlar diye öpemeden sarılamadan, her gün zorundayım.

Çevre köylerden ezan sesleri gelir. Telefonumda çağrı veya mesaj olmaz. Saçlarım karışmıştır. Bu kez hızlı adımlarla kahvehaneye girerim. Günün ilk çayını hızlı yudumlarla, ilk sigarasını hızlı soluklarla içerim. Bir iki arkadaş daha gelir, onların da hızlı çay içip hızlı sigara bitirmelerini beklerim. Sonra çıkarız. 

Parmaklarımız acıyordur. Saçlarımız karışmıştır. Bir gün öncesinin yorgunluğu dinmemiştir. Hiç birimiz karımızı ve çocuklarımızı ne akşam ne de sabah öpmemişizdir ama her gün zorundayız. 


.