.
Bir sabah, yapayalnız -adını dahi hatırlayamazken- gözlerin gri camlardan uzaklara kocaman bir kırılışla daldığında
Ellerinin üzerinde mosmor olmuş damarların, gözlerinin altında torbalar, kulaklarında hissedemediğin kalabalığın sonsuz karmaşasının patladığı
Kalbinin senden kopmak istemesini,
kalbinin yepyeni bir insanmış gibi senden ayrılarak nefes almak istemesini,
bütün organlarının boynunda asılı ipe tutunarak ağzından firar etmek istemesini,
dilinin taş gibi ağrısını duyacak
göklerin sana gürlediğini duyacak
bir bardak su bile içemeyeceksin.
.
