.
Madenciler, madenciler! Ey ölümü alnına sürüp yer altı doruklarına korkusuz can vuruşuyla yürüyen madenciler. Ey yurdunu gurbet etmiş sılasını sefer tasına dolduran oğulu kızı aşk büyüten madenciler. Sizin bu toprak, bu su, bu güneş. Sizin ellerinizin dipteki sonsuz düşünce, kendiliğinden gelen duygu. Güçlü yüreklerinizle inançlı gözleriniz birlik beraberlik içindeki omuzlarınızla sizin bu şimşekler, bu yıldırımlar.
Madenciler, madenciler! Ey üzgün saatlerin ölüme karşı duran duası. Ey yaşamak uğruna kör olan, ölmek uğruna izini kaybettiğim benim insanım. Benim yolcum, benim karanlık kimsesizliğim.
.
