194. Cennet Madeni

.

Sana ne yaptılar ben anlatayım. Güneşini aldılar elinden. Işığa yabancı oldun. Ay parçanı söndürdüler. Karanlığa sus oldun. Nefesini çektiler, yüzün soldu. Varlığın çıkmaza girdi. Az birazdı gücün kollarında, bacaklarında. Konuşmaya halin var mı şimdi? Gözlerin çatladı, gözbebeklerinin sabır ateşi uçtu. İnsanlar, ah o insanlar... Azap veriyorlar ocağına. Okyanus kadar derin iç geçirişlerin olsa da okyanus kadar geniş çöller kaldı mazinde. Kuru ve sıcak. Artık ölümün terketmeyeceği bir nur'sun. Babana cennet madeninde yol.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder