108. Sürgün

.

Beni tanımlayan eller vardı gecenin kör saatlerine denk düşen. Kendimi dahi göremediğim yakınlığımda beni, her vardiya öncesi kutsayan gözler. Beni efsunlayan dualar vardı dudakların arasında tükürüklere karışan. Geçmişi sallandırdığım uçurumda beni, her vardiya dönüşü çiçekleyen gözler.  Beni yoksayan kabuslar vardı dört tekeri eksik arabalarda sürgün. Ölmeyi yabanlayan bir aşk halinde beni, hayat olup dizlerime tutunan gözler. 

.

  

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder